Aleksandar Božović
Nova obimna analiza više od 86.000 slika u visokoj rezoluciji površine na Marsu uz pomoć veštačke inteligencije sugeriše da tamni tragovi koji se protežu niz padine Marsa, a koji su godinama izazivali spekulacije o mogućem prisustvu tečne vode, zapravo potiču od suvih procesa, najverovatnije klizanja slojeva prašine uzrokovanih vetrom ili potresima od udara meteorita.
Ovi tragovi, poznati kao linije koje se ponavljaju na padinama (RSL), prvi put su zapaženi tokom NASA-inih Viking misija 1970-ih. Pojavljuju se sezonski, naročito tokom toplijih perioda marsovske godine, što je navelo naučnike da pretpostave postojanje slane vode, leda koji se topi ili vlage iz atmosfere. Međutim, nova studija naučnika sa Univerziteta Braun i Univerziteta u Bernu pokazuje da nema dokaza koji bi potvrdili postojanje vode.
NASAKoristeći algoritme mašinskog učenja, istraživači su identifikovali više od 500.000 takvih tragova širom Marsa i uporedili ih sa bazom podataka o temperaturi, brzini vetra, hidrataciji tla i drugim parametrima. Rezultati su pokazali da su ovi tragovi češći u oblastima sa većom količinom vetra i prašine, što ukazuje na suvo poreklo. Nema jasne veze sa vlagom, nagibom ili temperaturom, faktorima koji bi podržali teoriju o vodi.
Istraživači zaključuju da se tragovi formiraju kada se tanki slojevi prašine odjednom pokrenu niz padinu, često podstaknuti vetrovima, prašnjavim vrtlozima ili podrhtavanjem tla od nedavnih udara meteorita.
Ova otkrića imaju važne posledice za buduće misije na Mars. Ukoliko tragovi nisu povezani sa vodom, smanjuje se verovatnoća da su ta mesta potencijalno nastanjiva, a što sa jedne strane znači da se rizik od kontaminacije Marsa zemaljskim mikrobima smanjuje, ali istovremeno i umanjuje šanse za pronalazak života, prenosi SciTecDaily.
